şiKEN ::: f. (Şikesten mastarından) Kıvrım, büküm. * Koparan, parçalayan mânâsında birleşik kelimeler yapılır. Meselâ: Haysiyet-şiken $ : f. Haysiyet kıran.

şiken ::: (f. i.) : büklüm, kıvrım, (bkz. : sekence).

şiken-i kâkül ::: kıvırcık saç.

şiken ::: (f. s.) : "kıran, kırıcı" mânâlarına gelerek "birleşik kelimeler meydana getirir. Büt-şiken : put kıran. Dil-şiken : gönül kıran, gö-nıl kırıcı. Hâtır-şiken : hatır kıran. Peymân-şiken : yemininde durmıyan.

şikene ::: (f. i.) : büklüm, kıvrım, (bkz : şiken).

şikenc-i gîsû ::: saç büklümü.

şiken ::: "koparan, kıran" mânâsında son ek.

şiken ::: kıran , kıvrım

şiken ::: ‬kıran

şiken ::: kıvrım

şiken ::: büklüm

şiken ::: (f. s.) kıran, kırıcı

ŞİKEN :::