kalb ::: (a. i. c. : kulûb) : 1) yürek. 2) yürek hastalığı. 3) gönül. 4) mec. her şeyin ortası, ehemmiyetli, alıcı noktası.

kalb-i âhenîn ::: demirden yürek, demir gibi sağlam kalb.

kalb-i hâbîcfe ::: uyumuş kalb.

kalb-i hâbide-l cihan ::: cihanın uyumuş kalbi.

kalb-i harâb ::: harap gönül.

kalb-i mecruh ::: yaralı gönül.

kalb-i meftOr ::: bezgin gönül.

kalb-i metruk ::: terkedilmiş, bırakılmış gönül.

kalb-i muntazam ::: ed. harfleri ters okunduğu zaman da bir mânâ çıkan kelime : "reşat, taşer. . " gibi.

kalb-i muztarib ::: ıztıraplı kalb.

kalb-i nâ-şSd ::: kederli, hüzünlü gönül.

kalb-i selîm ::: temiz gönül. 5) değiştirme; çevirme, (bkz. : tahvil, tebdîl). 6) gr. harflerin yer değiştirmesi; meselâ : [vav müteharrik, mâ-kabli meftuh olursa, vav yaya kalb olur : vecede, ye-cidü. . gibi]

kalb-i ba'z ::: ed. metatezli kelimeler : "ihmâl imhâl. . " gibi.

kalb-ül-akreb ::: astr. semânın kuzey yarım ktiresinde görülebilen Akreb burcunun en parlak yıldızı, Antares, lât. alpha Scorpius.

kalb-üi esed ::: astr. arslan burcunun en parlak yıldızı, (Regulus) ; fr. : Regulus, lât. alpha Leo.

kalbî ::: (a. s.) : 1) kalbe mensup, kalble ilgili. Emrâz-ı kalbiyye : kalb hastalıkları. 2) içten, gönülden. Kalbiyy-üş-şekl : yürek biçi minde olan.

Kulp :::

1. Kazan, tencere, fincan, dolap, altın vb.nin tutulacak yeri
   Örnek: Heybeden çıkardığı kulpu kopuk küçük bir teneke maşrapa ile su getirdi. O. C. Kaygılı


2. Uydurma sebep, bahane.

kalb ::: gönül , yürek , değiştirme

kalb ::: ‬yürek

kalb ::: gönül

kalb ::: ‬değiştirme

kalbî ::: (a. s.) 1) kalbe mensup, kalble ilgili. Emrâz-ı kalbiyye : kalb hastalıkları. 2) içten, gönülden. Kalbiyy-üş-şekl : yürek biçi minde olan.

kulp ::: bahane