KüTTAB ::: (Kâtib. C.) Kâtipler. * Mektep, okul. * Başı yuvarlak küçük ok. (Oğlancıklar onunla ok atmayı öğrenirler.)

"); kitâb ::: (a. i. c. : kütüb) : kitap.

Ümm-ül-kitâb ::: Kur'an. (bkz. : Fürkan, Hüdâ, Hitâb, Mushaf, Necm, Nûr, Z kr). Ehl-i kitâb : dört kutsal kitaptan birine îmân eden, inanan, bağlı kalan, (bkz. : kitabi)

Kitab-Ullah ::: Kur’ân. (bkz. : Furkân, Hûda, Hitâb, Necm, Nûr, Zikr).

kitâb-ı hükmî ::: huk. [eskiden] bir şahsın vekili bulunmayan gaip bir şahıs ile olan dâva ve beyyinesini istimâ ile yargıcın bunu mübeyyin olarak kaybolan kimsenin bulunduğu mahal yargıcına gönderdiği yazı.

kitâb-ün-Nakz ::: huk. [eskiden] mütâreke ve müsâlâhayı veya ahd ve emânı fesh ve izâleye dâir düşman tarafından gönderilen mektuptur ki, düşman kumandan tarafından gönderildiği sabit olmadıkça maâliyle amel ve düşman üzerine hücum olunamaz.

küttâb ::: (a. i. kâtib'in c.) : kâtipler, yazıcılar, (bkz. : ketebe). Menşe-i küttâb : kâtip yetiştiren * okul. Reîs-ül-küttâb : divan kâtiplerinin başı olup Tanzimat'tan önce" hâriciye nâzırına verilen bir ad idi.

küttâb-ı dîvân-ı hümâyun ::: tar. Dîvan-ı Hümâyûnun yazı işlerini görenler.

küttâb ::: kâtipler.

kitâb ::: kitap

küttâb ::: katipler

kitâb ::: ‬kitap

küttâb ::: ‬kâtipler

küttâb ::: yazıcılar

küttâb ::: (a. i. kâtib'in c.) kâtipler, yazıcılar, (bkz. : ketebe). Menşe-i küttâb : kâtip yetiştiren * okul. Reîs-ül-küttâb : divan kâtiplerinin başı olup Tanzimat'tan önce

KÜTTAB :::