ZaT ::: Hürmete lâyık kimse. * Kendi. Öz, asıl. * Ehil. Sâhib. (Zu'nun müennesi)

"); zâd ::: (a. i. c. : ezvâd, ezvide, zevâd) : azık, yiyinti.

zâd ::: (a. fi. ziyâdet'den) : çoğalsın, artsın.

zâd-Allah ::: Allah artırsın!

-zâd ::: (f. s.) : "doğma, doğmuş" mânâsına gelerek 'birleşik kelimeler yapar. Mâder-zâd : anadan'doğup büyüme. Melek-zâd : melekten doğma. Nev-zâd : yeni doğmuş. Pert-zâd : periden doğmuş; mec. çok güzel.

zad-ı dil ::: müz. Türk müziğinin en az iki bucuk asırlık bir mürekkep makamı olup zamanımıza kalmış numunesi yoktur.

zât ::: hürmete lâyık kimse, kendi, asıl, öz.

ZaT ::: Allahü teâlâ zâtı ile vardır. Varlığı kendi kendiyledir. Şimdi var olduğu gibi, hep var idi ve hep var olacaktır. Varlığının önünde ve sonunda yokluk olamaz. Çünkü, O'nun varlığı lâzımdır. (Mevlânâ Hâlid-i Bağdâdî)

2. Kişi, şahıs.

Zat :::

1. Kimse, kişi
   Örnek: Tanıdıklarımdan bir zat, meyveleri hiç sevmez. A. Haşim


2. Kendi, öz
   Örnek: Evvelki gün gelen kadın sizi istiyor, zatınızla konuşacakmış. S. M. Alus

zât ::: kendi , asıl , öz , kişi , hürmete layık kimse

zâd ::: azık , doğmuş , doğum

zâd ::: ‬azık

zâd ::: ‬doğmuş

zâd ::: doğum

zât ::: ‬kişi

zât ::: kendi

zâd ::: (a. i. c. : ezvâd, ezvide, zevâd) azık, yiyinti.

-zâd ::: (f. s.) doğma, doğmuş

zat ::: adam, kendi, kişi, nesne, öz, şahıs, şey

ZÂT :::