sâdık ::: (a. s. sıdk'dan. c. : asdika) : 1) doğru, gerçek, (bkz. : sahîh). 2) sadâkati, içten bağlılığı olan. (bkz. : vefâ-kâr).

sâdık-ül-kavl ::: doğru sözlü, (bkz. : râst-gû, sâ-dık-ül-kelâm).

sâdık-ül-kelâm ::: doğru söyliyen. (bkz. : râst-gû, sâdık-ül-kavl).

sâdık-ül-va'd ::: va'dinde, sözünde duran. 3) i. erkek adı.

SaDIK ::: Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyruldu ki:

Ey mü'minler! Allahü teâlâdan korkun ve dâimâ her zaman sâdıklar ile birlikte bulunun. (Tevbe sûresi: 120)

2. Doğru, yalan ve uydurma olmayan. Doğru sözlü, sözünde duran.

Allahü teâlâ Kur'ân-ı kerîmde meâlen buyurdu ki:

"Bu (Allahü teâlânın Cennet'te cemâlini göstereceği) zaman sâdıka sıdkının fayda vereceği zamandır. (Mâide sûresi: 119)

Sâdık dost ve hâlis kimyâ,
Az bulunur, hiç arama.

(İmâm-ı Şâfiî)

Sâdık dost, arkadaşının hüzün ve sevinçte ortağı olandır. (İmâm-ı Şâfiî)

Sâdık öyle kimsedir ki, dili hak söz konuşur ve sevâb kazandıracak laf söyler. Sâdık, Allahü teâlânın kılıcıdır. Kılıca karşı kim durabilir. Kılıca karşı duran iki parça olur. (Zünnûn-i Mısrî)

Sâdık kul, amel etmeden, hâlis kul amel edince, amelin tadını alır. (Ebû Türâb Nahşebî)

Sadık :::

1. Doğru, gerçek.


2. Dostluğu ve bağlılığı içten olan, sadakatli
   Örnek: Birisi onu alsa, en sadık kadın olacak, en güzel yemekleri pişirecekmiş. Ç. Altan


3. İçten bağlı, doğru, gerçek dost.

sâdık ::: doğru , bağlı , dürüst , yürekten bağlı olan

sıddık ::: sözünün eri

sâdık ::: ‬yürekten bağlı olan

sâdık ::: doğru

sıddık ::: ‬sözünün eri

sadık ::: bağlı, doğru, gerçek