şAN ::: (C.: Şuun) Büyük sevap. * Şeref. * Irz, namus. * Nam, şöhret, şan, ün. * Mahiyet. * Gösteriş, çalım. * Tabiat, huy, âdet. * Hal, keyfiyet.

şan ::: şaş

"); şân ::: (a. i.) : 1) şan, şöhret, ün. 2) hal, keyfiyet. Azîm-üş-şân : şâm, şöhreti, keyfiyeti büyük olan. 3) gösteriş, çalım. 4) âdet, tabîat, huy. (bkz. : i'tiyâd).

şân-ı insaf ::: insafın sânı, insafa yakışan şey.

şâne ::: (f. i.) : tarak, (bkz. : muşt).

şân ::: şeref, nam, hâl, iş.

şaN ::: Eshâbımın ismini işitince, susunuz. Şânlarına yakışmayan sözleri söylemeyiniz. (Hadîs-i şerîf-Savâik-ül-Muhrika)

Allahü teâlâdan râzı olandan, Allahü teâlâ da râzıdır. Kazâya rızâ, evliyânın şânındandır. (Fakîrullah)

Haramlardan sakınmak; akıllıların şânı, şereflilerin tabîatındandır. (Hazret-i Ali)

2. İzzet, îtibâr, şeref.

şân ::: şöhret , şan , gösteriş , şeref , nam , hal

şân ::: ‬şöhret

şân ::: şan

şân ::: durum

şân ::: gösteriş

şan ::: gösteriş, san, şöhret, ün

ŞAN :::