hâriç ::: (a. i.) : 1) dış, dışarı. 2) dışarı çıkan, dışarda, dışta. 3) hiç ilgisi olmıyan kimse. Hareket-i hâriç. İbtidâ-i hâriç : medrese yolunda ilk rütbeler.

hâriç an-il merkeziyyet hesabı ::: top. üzerinde âlet kurulamıyan, fakat rasat yapılması gereken bir noktanın yerine o nokta civarındaki başka belli bir nokta üzerinde âlet kurmak suretiyle yapılan rasatların ilk noktaya ircaı hesabı, merkeze irca metodu.

hâriç ez memleket ::: huk. bir memlekette iken hükmen başka bir memlekette sayılan.

hâric-i kısmet ::: mat. bölüm, [bölme işleminden sonra arta kalan sayı].

hâric-i vatan ::: vatanın dışı.

hâriç ::: (a. s.) : suç'lu günah istemiş.

hariç ::: (a. s.) : 1) dar, ensiz. 2) kuşatılmış, (bkz. : mahsur).

Hariç :::

1. Dış, dışarı
   Örnek: Hemen on dakika yürüyünce kasaba haricine çıkılır. S. F. Abasıyanık


2. Yabancı ülke, dışarı.


3. Dışta kalmak üzere, dışında sayılmak üzere, müstesna

hâriç ::: dış , dışarı , dışında

hâric ::: dış , dışarı

hâric ::: ‬dış

hâric ::: dışarı

hâriç ::: (a. s.) suç'lu günah istemiş.

hariç ::: (a. s.) 1) dar, ensiz. 2) kuşatılmış, (bkz. : mahsur).

hariç ::: dış, dışarı, müstesna