MEVAT ::: (Mevt. den) Cansız şeyler. Sürülmemiş topraklar. * Sahibsiz yerler.

mevâdd ::: (a. i. madde'nin c.) : 1) fezada, boşlukta yer dolduran varlıklar, cisimler. 2) işler, hususlar. 3) kanunlar, nizamlar, hususlar. 4) kanun, lügat gibi metinlerde herbiri, başlı başına bir hüküm veya bir mevzu (*konu) bildiren kısımlar. 5) maddeler.

mevâdd-i ibtidâiyye ::: ilkel maddeler, ham maddeler, fr. matieres premieres.

mevâdd-ı lâhkiyye ::: suların sürüklediği teressüfoât, dibe çöken nesneler.

mevâdd-ı mürekkibe ::: terkîbeden maddeler.

meyâdd-ı nâfia ::: yararlı maddeler.

mevâdd-ı nişâiyye ::: nişastalı maddeler.

mevâdd-ı şahmiyye ::: yağlı, yağdan yapılmış maddeler.

mevâdd-ı zülâliyye ::: azotlu maddeler.

mevât ::: (a. s. mevt'den.) : 1) cansız şeyler. 2) sahipsiz, işlenmemiş toprak. Arâzî-i me-vât : işlenmemiş, sahipsiz, boş toprak.

mevâd ::: maddeler

mevat ::: ölü , cansız , (mevt , den) cansız şeyler , sürülmemiş topraklar , sahibsiz yerler

mevâd ::: ‬maddeler

mevât ::: (a. s. mevt'den.) 1) cansız şeyler. 2) sahipsiz, işlenmemiş toprak. Arâzî-i me-vât : işlenmemiş, sahipsiz, boş toprak.

MEVAT :::