ABDAL ::: t. Safdil, ahmak, bön. * Afganistan'da yaşıyan bir Türk kavminin adı, bu kavimden olan kimse. * Anadoludaki bazı göçebelerin adı ve bunlardan olan kimse. * Derviş, ermiş, kalender. Kendini Allah'a adamış. Ona teslim olmuş, bu yolda çile çekmiş kimse. (Bak : Ebdal)

abdâl ::: (a. i. bedîl'in c.) : (bkz. : ebdâl).

ebtâl ::: (a. s. batt&Tın c.) : yiğitler, doğuşken erler.

ibtâl ::: (a. i.) : 1) boş, hükümsüz bırakma, bırakılma, bozma : boşa çıkarma. 2) lâğvetme, feshetme.

abdal ::: dünya ile ilgisini kesen mânevî makam sahibi kişi.

Abdal ::: Hem şiir hem de düzyazıda derviş anlamına gelen bu sözcük, halk ozanlarının adının başına ya da sonuna gelerek onların mahlası olarak da kullanılmıştır. (Pir Sultan Abdal, Kaygusuz Abdal gibi)

abdâl ::: bazı manevi işlerde vazifeli olan evliyadan bir topluluk

ibtâl ::: geçersiz kılma , kaldırma , bozma

abdal ::: dünya ile ilgisini kesen manevi makam sahibi kişi , t , safdil , ahmak , bön , afganistan'da yaşıyan bir türk kavminin adı , bu kavimden olan kimse , anadoludaki bazı göçebelerin adı ve bunlardan olan kimse , derviş , ermiş , kalender , kendini Allah'a adamış , ona teslim olmuş , bu yolda çile çekmiş kimse , (bak : ebdal)

ebtal ::: yiğitler , cesurlar , döğüşken erler , insanın böğrü , en boş , boşuboşuna , çok batıl

ibtâl ::: ‬geçersiz kılma

ibtâl ::: kaldırma

ibtâl ::: bozma

abdâl ::: derviş

abdâl ::: kalender

abdâl ::: aptal

abdâl ::: (a. i. bedîl'in c.) (bkz. : ebdâl).

ebtâl ::: (a. s. batt&Tın c.) yiğitler, doğuşken erler.

ibtâl ::: (a. i.) 1) boş, hükümsüz bırakma, bırakılma, bozma : boşa çıkarma. 2) lâğvetme, feshetme.

ABDAL :::