veled ::: (a. i. c. : evlâd) : 1) çocuk, erkek evlâd. 2) oğul. (bkz. : ibn, püser). [eskiden Hıristiyan künyelerinde oğul yerine kullanılan bir kelime idi]

veled-i benât ::: huk. kız çocukların erkek ve kız çocukları.

veled-i benîn ::: huk. erkek çocukların kız ve erkek çocukları.

veled-i gayr-i meşru,imâder-bî-hatâ,izina ::: nikâhsız evlenmeden dünyâya gelen çocuk. Bilâ-veled : evlât bırakmadan, evlâtsız olarak. Ümm-i veled : sahibinden azâdedilmeden çocuğu olan câriye.

veled-i hadis ::: vak. vakfın vukuundan sonra meşrût-ün-leh olarak doğan çocuk.

veled-i kul ::: tar. Yeniçeri, topçu, top arabacı, kumbaracı, kul oğlu, lâğamcı vesâir kapı kulu ocağı mensuplarının çocukları.

veled-i m a'nevî ::: 1) evlâdlığa kabul edilen ahret evlâdı; 2) [şeyhe göre] mürit.

veled-i mülâane ::: huk. [eskiden] mülâaneden sonra nesebinin babasından nef'ine hüküm olunan çocuk.

veled-i müvâlât ::: fık. nesebi meçhul olan bir şahsın şeraiti dâhilinde başkasiyle akdetmiş olduğu velâ.

veled-i sulbî ::: öz oğul.

Velet :::

1. Oğul, çocuk.


2. Çocukları paylarken kullanılan bir söz.

veled ::: çocuk , oğul , erkek çocuk , yavru

velet ::: çocuk, oğul